Με το βλέμμα στο μέλλον Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ) (1968-2018)
Δευτέρα, 24 Σεπτεμβρίου 2018
«Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
κι ας μας λεν αεροβάτες
φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ
με τι σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδάμε!».
Οδυσσέα Ελύτη, Ήλιος ο πρώτος.
Μισός αιώνας πέρασε από το ξεκίνημα μιας δύσκολης εποχής, μιας εποχής μονολόγου και εσωστρέφειας. Αντίθετα με τούτη την παράλογη λογική και έχοντας ως επίκεντρο τον άνθρωπο –υπό την πνευματική προστασία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄– το έργο του Ιδρύματος μέσα από το διάλογο, έχει καίριες συνέπειες για την αποστολή, τη μαρτυρία και την ιστορική πορεία της Εκκλησίας στο μεταβαλλόμενο κόσμο μας. Κατά τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, «η συνύπαρξη βεβαίως δεν είναι απλή υπόθεση. Υπονομεύεται και δηλητηριάζεται συχνά. Η εξασθένησή της, η διάλυσή της κατά κανόνα οφείλεται στον ιό του εγωκεντρισμού, ατομικού ή ομαδικού, που εκδηλώνεται πολύτροπα».[1] Γι’ αυτό, «χρέος και αγώνας κάθε ανθρώπου είναι να συνεισφέρει στην αρμονική συνύπαρξη».[2] Η επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, να καλλιεργηθεί μια «θεολογία του διαλόγου», υπήρξε ίσως η κυριότερη αιτία γένεσης του Ιδρύματος αυτού της καταλλαγής καθώς, «η διαλεκτική είναι μια τέχνη. Είναι η τέχνη του διαλόγου και της σ υ ζ η τ ή σ ε ω ς˙ η τέχνη της συμπράξεως στην αναζήτηση της αλήθειας, η τέχνη του “ἀπὸ κοινοῦ φιλοσοφεῖν”».[3]
Η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης έδωσε νέα πνοή στα θεολογικά γράμματα, ανανέωσε τη φωνή της παράδοσης, εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο τη φωνή των Πατέρων, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί τη φωνή της αληθινής Ορθοδοξίας, εκείνης που δεν φοβάται να διαλεχθεί με τον σύγχρονο κόσμο, μα και με τον άλλο, τον διαφορετικό, που στην ουσία πάντα ο ίδιος άνθρωπος παραμένει και υπάρχει μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο γίγνεσθαι. Γιατί η ΟΑΚ πιστεύει στην κοινωνία των προσώπων, στην πρόσωπο προς πρόσωπο συνάντηση των ανθρώπων, στην οντολογική και όχι σχολαστική διάσταση των πραγμάτων. Μα κυρίως το σημαντικότερο όλων, είναι πως τούτη η Ακαδημία άλλαξε μια για πάντα την ίδια τη ματιά των ανθρώπων και τη θεώρηση των πραγμάτων και καίνωσε το κενό, κάνοντας καινή την κενή ματιά, καθώς, «το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός ευθύς εγιόμισε άνθη», καταπώς λέγει ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός.
Ως δύναμη αντίστασης στην παράλογη λογική της φίμωσης και του μονολόγου με σταθερή πίστη στο διάλογο, τον οποίο και ασκεί με πλήρη σεβασμό στην ετερότητα των προσώπων και των αντιλήψεων, αλλά και μέσα από τη διάκριση των χαρισμάτων, ατενίζει το μέλλον με αναστάσιμη προοπτική! Και είναι τούτη η διάσταση της ύπαρξης, η σχέση με το πρόσωπο, η σχέση με τον κόσμο, αλλά και η μεταξύ τους αδιαίρετη σχέση που νοηματοδοτεί και αιματοδοτεί τη ζωή μέσα από την ποίηση των πραγμάτων. Τούτη την ποιητική ματιά εξέφρασε και συνεχίζει να εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο η ΟΑΚ, καθώς μέσα από τη σχέση της με τον κόσμο απέδειξε περίτρανα πως η Επιστήμη δεν γίνεται σε σκοτεινά εργαστήρια γεμάτα από άγονη εσωστρέφεια, αλλά βγαίνει δημόσια, έρχεται σε κοινωνία και ταυτοχρόνως κοινωνεί με τον κόσμο, αέναα διακονώντας τον άνθρωπο και τις ανησυχίες του και κηρύσσοντας καθημερινά την «Επανάσταση των συνειδήσεων»![4]
Είθε το ταξίδι προς την Ιθάκη να μην τελειώσει ποτέ!
Δρ Μαρία Χατζηαποστόλου
Επιστημονική Συνεργάτις
Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης
[1] Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Συνύπαρξη: Ειρήνη, Φύση, Φτώχεια, Τρομοκρατία, Αξίες, Θρησκειολογική θεώρηση, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2016, σ. 9.
[2] Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Συνύπαρξη: Ειρήνη, Φύση, Φτώχεια, Τρομοκρατία, Αξίες, Θρησκειολογική θεώρηση, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2016, σ. 183.
[3] Αλέξανδρου Παπαδερού, Η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (Το ίδρυμα και οι Σκοποί του), (Ανάτυπο από το τεύχος ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΕΥΘΥΝΗΣ, 1968-70, εκδ. ΟΑΚ 1971), εκδ. ΟΑΚ, 1981.
[4] Η φράση ανήκει στον Ιδρυτή της ΟΑΚ, Μακαριστό Κισάμου και Σελίνου, κυρό Ειρηναίο Γαλανάκη.
